Het was (opnieuw al!)vakantie de voorbije week. Sylvianne had wat spullen nodig voor de Keukenrevolutie.
Samen naar de Ikea.
Het woonwarenhuis.
Een van onze klanten. Al een vijftal jaar. Maar wij waren eerder klant bij hun dan zij bij ons.
Het was dus vakantie. Dat hebben we geweten. Volk. Veel volk. Niet te doen. Overal in die winkel. Het leek voor de meesten een dagje uit.
ExtraTijd
Veel volk = wachttijden. ExtraTijd om rond te kijken. Misschien had ik anders het beeld gemist.
Ergens in het midden van de winkel in Gent vind je het bovenstaande beeld.
Kiezen is kleur bekennen.
Geweldige quote. Grappig is dat je geen kleur moet kiezen wanneer je een van deze lampen koopt. Ik weet niet of de ironie zo bedoeld is. Ik denk het wel, want het zijn slimme marketeers bij Ikea.
Kiezen
De vraag die we in negen op de tien workshops krijgen is Ik wil nee leren zeggen.
Waarom denk je dat dit is?
Niet omdat we het makkelijk vinden omdat Nee te zeggen. Maar omdat we weten dat kiezen de enige mogelijkheid is. Er is immers gewoon veel meer dan wat we allemaal aankunnen.
Iedereen weet dat. Gelukkig. Te weinig te doen hebben, is een ander probleem dat je liever niet hebt. Zelfs wanneer je honderd keer productiever wordt, zal er nog steeds teveel zijn om te doen.
Je moet dus altijd kiezen. Anders wordt er voor jou gekozen.
Er is nooit genoeg tijd om alles te doen, maar je hebt altijd voldoende middelen om je prioriteiten te doen. Ik denk dat ik die Quote zelf gemaakt heb, maar ik ben dat niet helemaal zeker. Kan zijn dat ik die ergens gelezen heb, en gewoon gestolen heb.
Maar vorige week kreeg ik een andere vraag. Leer me nee zeggen zodat de andere de nee aanvaardt.
Tien jaar geleden had ik daarop gezegd. Verbindend communiceren is niet onze expertise, dus dat kan ik je niet leren en het is niet de scoop van deze workshop.
Het is een goede vraag maar we zetten dat op de parkeerflap. De incubatielijst van een training, interessant en geen prioriteit.
We hebben nog altijd geen expertise in verbindend communiceren. Dus daar kunnen we je niet mee helpen. We verwijzen nog steeds door naar ‘Human Matters’.
Maar bij zo’n interessant probleem vraag ik nu eerst toestemming om te mogen door te vragen.
Waarom?
- Omdat via mijn vragen je denkpatroon naar boven zal komen en iedereen in de groep zal dat horen en zien.
- Omdat mijn vragen misschien je bottleneck zal blootleggen.
- Omdat zelf analyse zelden plezant is
- Omdat ik een veilige workshop wil creëren. Zonder veiligheid toon je niet het echte probleem.
- Omdat ik het principe van toestemming wil tonen.
Wat heb je wanneer je Nee wordt aanvaardt? En hoe helpt dat je? Dat zijn het soort vragen dat ik dan stel.
De dame in kwestie zei ik wil geen discussie over mijn nee. Want het zou kunnen dat ik verkeerd ben en het dan toch zal moeten doen.
Maar wat als een aanvaardbare nee verkopen een Fata Morgana is? Wat als dat dit een spel is dat je niet kan winnen?
Denk eens aan de laatste keer dat jij een nee kreeg op je vraag. Je kreeg een goede uitleg en al. Je verstond die uitleg en toch had je je liever je zin gekregen. Zelfs een goede rationele uitleg en toch…
Wat als je op een andere manier zou kijken naar nee zeggen?
Kies binair
Heb je controle of de andere jouw Nee al of niet accepteert?
Nee. Punt. Niet een beetje. Het is zoals zwanger zijn. Je kan niet een beetje zwanger zijn. Je kan niet een beetje controle hebben.
Je kan niks doen waardoor je die ‘gewenste ’uitkomst honderd percent kan garanderen. De andere heeft er ook iets in te zeggen.
Tuurlijk kan je iemand trachten te beïnvloeden. Maar dat is zelfs niet mogelijk zonder de toestemming van de andere.
Ik kan je niet beïnvloeden, jij kan je laten beïnvloeden. Jij hebt de controle in handen.
Het helpt me om zaken binair voor te stellen. Zwart of wit. Omdat ik weet dat er zoveel kleuren zijn en nuance is.
In controle of niet in controle. Dat is het belangrijkste dat ik leerde van de Stoïcijnen.
Als het niet in je controle is, dan is mijn advies dit niet te gebruiken als een doel. Bekijk het als referentiepunt.
Dan wordt de weerstand of de push back die je krijgt feedback.
In controle of niet in controle helpt om je te focussen op het proces.
Niet op het resultaat.
In controle of niet in controle is zo’n metaprincipe die in elk domein van je leven toepasbaar is.
Beken Kleur, door het Zwart-wit te maken.
Je prioriteiten zijn kleur bekennen. Je prioriteiten zijn referentiepunten. Je zal uitgedaagd worden om je prioriteiten te veranderen.
Nee zeggen is je prioriteiten verdedigen.
Duidelijke prioriteiten hebben maakt het makkelijker om Nee te zeggen.
Ps. Een klein experiment om te doen de komende weken. Volgende keer dat iemand je prioriteiten in vraag stelt, stel dan de volgende vraag terug: Wat heb jij nodig om mijn prioriteiten te aanvaarden?
Je weet toch dat experimenten onze manier zijn om nieuw gedrag te proefdraaien?
Ik deed er een TedX talk over.
Heb je ook nood aan overzicht over je prioriteiten? Schrijf je dan onmiddellijk in voor onze Workshop Master Your Todo list.
