Je aandacht losmaken van je vorige actie en je volledig richten op de actie die nu voor je ligt, helpt om de tijd nodig voor de huidige actie te verkleinen.

Waarom ik dat geloof? Communicerende vaten. Tijd, Energie, aandacht en centen zijn de communicerende vaten.  Meer aandacht aan een taak is minder tijd en energie om dezelfde taak af te werken.

Tuurlijk is dat een metafoor. Dat is geen wetenschap. De wetenschap over monotasking en multitasking kan deze stelling wel een beetje ondersteunen. Het is een gimmick om je bewust te maken dat tijd niet de enige variabele is.

Al je aandacht samen gebundeld op de taak voor je.  Of dat nu een gesprek met je partner is, of het een document draften is of genieten van de zon in je tuin.

Hier en Nu

In het moment zijn. In het nu zijn.

Dat is meestal niet de taal welke ik  gebruik. Het is wel voor een groep mensen wel het Walhalla van het zijn.

Ik wil graag mijn aandacht kunnen richten houden op wat nu voor mij belangrijk is.

Waarschijnlijk bedoelen we daarmee wel hetzelfde.

Energie en aandacht zijn de bouwstenen van onze aanpak om zelf je tijd te kunnen vullen.

Je doelen bereiken is nog steeds een kunst, wetenschap en geloof.

Wetenschap, geloof en kunst

We weten (nog) niet alles.  De wetenschappers niet, en jij en ik ook niet.

Wat we weten is wetenschap, wat we niet weten maar toch voor waarheid aannemen is geloof (bewust of onbewust), wat je beschouwt als elegant, mooi en met je resoneert is  kunst.

Hoe komen we zaken te weten? Experimenten of wetenschappers. Ja, tuurlijk die wetenschappers doen ook experimenten.

Ja en soms is dat een kunst op zich.

Wat vertellen wetenschappers over aandacht. Verschillende meningen, again en soms diametraal ten opzichte van mekaar. Wie je geloof je?
Hoe werkt dat wanneer je nog met je gedachten aan een andere taak denkt?

Aandachtsresidu

Aandachtsresidu noemen wetenschappers dit.

Sophie Leroy deed onderzoek naar onder andere aandachtsresidu bij afgebakende taken, open taken, tijdsbewustzijn.

Een van haar studie ging als volgt.

Deelnemers kregen een kruiswoordpuzzel om op te lossen.

Een deel van de deelnemers kreeg een puzzel die kon afgewerkt worden in de tijd die voorzien was. Het andere deel van de vrijwilligers kreeg een puzzel die niet kon afgewerkt worden. De taak bleef onafgewerkt wanneer hun tijd op was. Waarschijnlijk waren de vrijwilligers studenten.

Tegelijkertijd kregen sommige tijdsdruk door een zichtbare aftelklok en elke minuut een reminder over hoeveel tijd er nog restte. De anderen kregen dergelijke cues niet. Time awareness noemt Sophie dit.

Deze aanpak zorgt voor een 2 x 2 matrix  Taak Done/ Take not finished   en Tijd awareness/ No Time Awareness.

Voor elke combinatie, na de eerste vijf minuten, werd iedereen verrast door Sophie. Ze kwam met een extra vraag. Deelnemers werkten een standard psychologische oefening af een Lexical decision taak. Een test die je toelaat om te  kwantificeren hoeveel van de kruiswoordpuzzel in je geheugen blijft. Een meetwaarde die ze aandachtsresidu noemde.

Hoeveel van de vorige taak neem je mee naar de volgende? Aandachtresidu. Ik beschouw dat als een maat voor hoe hard je in het moment, in het nu bent.

Bij een lage Time Time Awareness maakte afgewerkte of niet afgewerkt geen verschil in aandachtsresidu. In beide gevallen bleef de hoeveelheid aandachtsresidu hetzelfde.

Bij grote Time Awareness indien de taak niet was afgewerkt, was er een gelijkaardige hoeveelheid aandachtresidu.

De enige outlier was bij de combinatie grote Time awareness en afgewerkte taak. Bij deze combinatie was de aandachtsresidu substantieel lager.

Sophie Leroy hypothese is dat wanneer je gedefinieerd tijdsblok waarvan je je bewust bent, en je kan je taak afwerken, dan wordt het makkelijker om ‘mentaal’ gesproken om naar het volgende te gaan.

Time awareness is een noodzakelijke voorwaarde om minder aandachtsresidu te hebben.

Geloof je wat Sophie ‘bewezen’ heeft?

Het is makkelijker met iets wat je gelooft om een testronde te doen. Maar is het relevant om het te geloven voordat je iets probeert?

Ja, er is zeker het placebo effect. Het placebo effect is ‘bewezen’.

Ik denk dat het omgekeerde nog krachtiger is.  Nog veel effectiever is.

Je gelooft het niet, of je zegt ik weet het niet. Maar je wil het wel graag uitvissen. Iets wat je niet gelooft, of wat je wil uitvissen uitproberen en dan andere resultaten zien dan degene die je verwacht, is een manier om je mening te wijzigingen.

De Joy of Changing My mind

Simpel.

Je probeert is dat je niet geloofde, het geeft je een resultaat dat je niet verwachte, en het brengt je geloof in het voorgaande aan het wankelen. Misschien ;=)

Experimentje iemand?

Je geeft jezelf een taak waarvan je denkt dat ze vijftien minuten duurt. Je zet je timer en begint te werken. Wanneer je de neiging hebt om je aandacht van de taak te halen, loer je even naar de timer. En waarschijnlijk blijf je langer gefocust op je taak.

Timer gaat af.

Taak gedaan? Ja, hielp het om langer geconcentreerd te blijven?
Taak niet gedaan? Wat leer je nu?

Mij helpt het om tijd bewuster te zijn. Goed afgebakende taken werken goed. Een tekst zoals deze schrijven is nog steeds moeilijk voor mij om in te schatten hoeveel tijd, energie en aandacht dit neemt. Het helpt om beter over de taak na te denken.

And Strangely it Creates Momentum.

PS Momentum (de dienst die we aanbieden) is een mooie en elegante toepassing van dit principe? Goesting in Momentum, contacteer me.

We vinden een manier.

Johan

BTW de studie van Sophie vind je via deze link